ﺑﺮﭼﺴﺐ ﮔﺬاری ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﮐﻠﯿﻪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ و اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ روی ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪی ﻣﺤﺼﻮل ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﭼﺎپ ﻣﯽ ﺷﻮد و از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮارد ﺿﺮوری در آﮔﺎﻫﯽ دادن ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪار در ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺮﯾﺪ اﺳﺖ.
ﭘﺮواﻧﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﻣﺠﻮزی اﻃﻼق ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﺑﺮای ﻫﺮ ﻣﺤﺼﻮل ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺐ، ﻣﯿﺰان ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ و وﯾﮋﮔﯿﻬﺎی ﻣﻌﯿﻦ ﻓﺮﻣﻮل ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ وزارت بهداشت ﺻﺎدر ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﯾﻦ ﻣﺪرك ﻣﺠﻮز ﻧﻬﺎﯾﯽ وزارت ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﺮآورده ﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ، آراﯾﺸﯽ و ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻮده و ﻫﺮ ﮐﺎﻻی دارای ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﺬﮐﻮر ﻣﺠﺎز ﺑﻪ ﻋﺮﺿﻪ و ﻣﺼﺮف ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. درج ﺷﻤﺎره ﭘﺮواﻧﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺮ روی ﻣﺤﺼﻮﻻت، اﻃﻤﯿﻨﺎن اﯾﻤﻨﯽ و ﺳﻼﻣﺖ ﻣﺤﺼﻮل را ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ.
در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ زﻣﺎن ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮل ﻏﺬاﯾﯽ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻮل در آن ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻨﻘﻀﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ذﮐﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﻣﺼﺮف ﻣﺤﺼﻮل ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ اﻧﻘﻀﺎی آن ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺴﻤﻮﻣﯿﺖ ﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ ﺟﺪی را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﺑﺮﭼﺴﺐ ﻣﺤﺼﻮل ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻠﯿﻪ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ در ﻣﺤﺼﻮل را ذﮐﺮ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻮﯾﮋه در ﻣﻮرد اﻓﺮاد دارای ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ از ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺮﭼﺴﺐ آن ﻫﺎ را ﺑﺪﻗﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ.
در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ در ﻣﻮرد ﮐﺎﻟﺮی، ﭼﺮﺑﯽ و اﻧﻮاع آن، ﮐﺮﺑﻮﻫﯿﺪرات و اﻧﻮاع آن، ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ، وﯾﺘﺎﻣﯿﻦ ﻫﺎ و ﻣﻮاد ﻣﻌﺪﻧﯽ داده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻣﻮاد ﻣﻐﺬی ، ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻫﺮ 100 ﮔﺮم ﻣﺎده ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺮ روی ﺑﺮﭼﺴﺐ درج ﻣﯽ ﮔﺮدد. وﻗﺘﯽ ﻣﻘﺪاری از ﯾﮏ ﻣﺎده ﺻﻔﺮ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد، اﯾﻦ اﻃﻤﯿﻨﺎن را ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪاری ﮐﻪ ﻣﯿﺰان اﯾﻦ ﻣﺎده در ﻣﺤﺼﻮل ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ اﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮل را ﺑﺨﺮد و اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﺟﺪول ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪ ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ آن ﻫﺎ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮔﺮدد.
اطلاعاتی است كه روی برچسب های غذايی آورده می شود و به مصرف كنندگان در انتخاب غذا كمك مي كند و به آنها اطلاعاتی ارائه ميشود كه به ازای دريافت هر سهم از فرآورده چه درصدی از نياز بدن به مواد مغذی (با فرض دريافت روزانه 2000 كيلوكالری برای يك فرد بزرگسال) تامین می شود.
برای مثال اگر در برچسب اعلام شود كه ارزش روزانه كلسيم برای يك سهم شير 15 %است يعنی 15درصد از نياز روزانه به كلسيم از طريق مصرف يك ليوان شير (معادل يك سهم) تامين ميشود.
ﻣﻘﺪاری از ﻣﺎده ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎً در ﻫﺮ وﻋﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮد ﻣﺼﺮف ﻣﯽ ﺷﻮد را ﺳﻬﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﯾﮏ ﻟﯿﻮان ﺷﯿﺮ ﻣﻌﺎدل ﯾﮏ ﺳﻬﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.